Вечер	Avond
Как тихо веет над долиной Далекий колокольный звон, Как шорох стаи журавлиной, И в шуме листьев замер он. Как море вешнее в разливе, Светлея, не колыхнет день, - И торопливей, молчаливей Ложится по долине тень. Конец 1820-х гг.	Boven de vallei in de warme zwoele lucht, Luiden klokken in de verte, Dat als het ruizen van kranen in hun vlucht, Zacht in het lover besterft. Gelijk de zwellende lentezee, Helder, als de dag begint te sussen, Het gehaast, bijna gedwee Een schaduw over de vallei laat rusten. Eind 1820-er jaren Bewerking: Johan Evers © (04 augustus 2002)

Перевод на хорватский язык