Собирайтесь вы, гости мои, на мое угощение,
Говорите мне прямо в лицо, кем пред вами слыву,
Царь небесный пошлет мне прощенье за прегрешения,
А иначе зачем на земле этой вечной живу.

В темно-красном своем будет петь для меня моя Дали,
В черно-белом своем преклоню перед нею главу,
И заслушаюсь я, и умру от любви и печали,
А иначе зачем на земле этой вечной живу.

И когда заклубится закат по углам, замирая,
Пусть опять и опять предо мной проплывут наяву
Белый буйвол и синий орел, и форель золотая,
А иначе зачем на земле этой вечной живу.

Vitan kernon mi en varman teron printempe enfosos
Kaj dorlotos la viton gis ighos sukera vinber',
Kaj amikojn kunvokos, kaj koron por ili malshlosos,
Sed aliel por kio, amikoj, mi vivas sur ter'?

Kolektighu do, gastoj, kaj sentu Vin miaj parencoj,
Diru rekte, l' shatataj, pri Via je mi opini'.
La chiela car' sendu pro l' pekoj al mi indulgencon,
Sed aliel por kio, amikoj, sur ter' vivas mi?

Rughkolore vestita belkantos por mi mia Dali,
Nigre-blanke vestita auskultos mi sin kun tener',
Kaj ghuegos kapkline pro sia talent' najtingali,
Sed aliel por kio, amikoj, mi vivas sur ter'?

Kaj post kiam kashitajn angulojn penetros auroro,
Plu kaj plu antau mi shvebu pia iriza superb':
Blanka aglo kaj blua bubalo kaj truto el oro,
Sed aliel por kio, amikoj, mi vivas sur ter'?

Esperantigis J. Zajdman